Γράφει η Τζωρτζίνα Τριανταφυλλοπούλου στις 23/3/2012
Καλησπέρα σε όλα τα νυχτοπούλια!!!!
Λοιπόν, πριν πάμε για ύπνο, είχα έμπνευση σήμερα να γράψω για εκείνες τις μέρες που απλά "κολλάμε" και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε παρακάτω...
Τις πιο πολλές φορές, η αλήθεια είναι ότι έχουμε πάρει κάποιες αποφάσεις, και λίγο από μόνοι μας, λίγο με τον αυτόματο πιλότο, ξέρουμε πού πάμε και πάμε ντουγρού...
Τι γίνεται όμως όταν απλά δεν έχουμε καμιά έμπνευση, καμιά πρότερη εμπειρία και γενικώς καμία ιδέα ούτε για το τι θέλουμε, ούτε και για το τι "πρέπει" να κάνουμε;
Σήμερα την είχα πάρα πολύ έντονη αυτήν την αίσθηση. Αυτό το "Και τώρα τι;"
Υποθέτω ότι σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις η καλύτερη λύση είναι η υπομονή. Είναι επόμενο ότι όταν δοκιμάζεις κάτι καινούριο, δεν μπορείς να ξέρεις τι σε περιμένει και είναι και άδικο να τα βάζεις με τον εαυτό σου επειδή δεν ξέρει με ποιον τρόπο ακριβώς να χειριστεί την κατάσταση.
Απ'την άλλη μεριά, πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχουμε μια άλφα εγρήγορση για τις στιγμές εκείνες που αναλαμβάνει ο μηχανισμός της συνήθειας και ο οποίος μπορεί να μην είναι αυτό που μας ταιριάζει πραγματικά και αυτό που θέλουμε, αλλά είναι σίγουρα αυτό που ξέρουμε και αυτό με το οποίο νιώθουμε οικειότητα και η οικειότητα μπορεί να αποδειχτεί άθλιος παράγοντας στο θέμα της λήψης αποφάσεων, για το καλό μας.
Ωστόσο, επειδή είναι πραγματική και ανθρώπινη χρειάζεται να την δούμε με βλέμμα συμπάθειας και κατανόησης, αντί να τα βάλουμε με τον εαυτό μας...
Είναι γνωστή η έκφραση "ο άνθρωπος είναι ον της συνήθειας" και ισχύει επακριβώς. Ακόμη και αν είναι κανείς άνθρωπος που διαλέγει πάντα την ποικιλία, αυτό το "πάντα", είναι αυτό που μαρτυρά ότι η ποικιλία ενδεχομένως να του έχει γίνει κι αυτή συνήθεια... Όταν λοιπόν, έχουμε συνηθίσει κάτι στη ζωή μας που δεν μας αρέσει, αλλά είναι το μόνο που ξέρουμε, πρέπει να έχουμε υπομονή στην μεταβατική περίοδο.
Στη φάση που διαλέγουμε κάτι άλλο και το μαθαίνουμε από την αρχή, ο εαυτός μας θα κάνει πολλά πισωγυρίσματα στο οικείο και το γνωστό. Γι'αυτό λένε στους αλκοολικούς ότι το όλο κόλπο είναι να αποφύγουν το πρώτο ποτό- γιατί μετά το πρώτο ποτό, αναλαμβάνει ο αυτόματος πιλότος και όχι η συνειδητή επιλογή, η θέληση και η βαθύτερη ανάγκη.
Εν τω μεταξύ, σε πολλές φάσεις της ζωής μας λειτουργούμε έτσι. Μερικές φορές βοηθάει. Όταν χορεύεις ας πούμε, και το σώμα έχει απομνημονεύσει τις κινήσεις, ο χορός αποκτά άνεση και η κίνηση ρέει πιο εύκολα. Αντίθετα όταν προσπαθείς να μάθεις να παίζεις μια μουσική άσκηση και τα δάχτυλά σου έχουν απομνημονεύσει τις κινήσεις της προηγούμενης, θέλεις να αρχίσεις να βρίζεις!
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, τα λόγια μας... Πολλές φορές, αντί να σκεφτούμε αν αυτό που κάνουμε μας εκφράζει ή είναι αυτό που θέλουμε και χρειαζόμαστε, εξακολουθούμε τον αυτόματο πιλότο αδιαμαρτύρητα και γι'αυτό όταν πια αποδειχτεί περίτρανα ότι αυτό το σύστημα δεν δουλεύει, ξεμένουμε από κινήσεις. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και νιώθουμε χαμένοι...
Τότε, το μόνο που μας μένει είναι να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας και να τον αφήσουμε να δημιουργήσει μια νέα και υγιέστερη λύση στο πρόβλημα, απ'αυτή που είχαμε μάθει να χρησιμοποιούμε μέχρι τότε!
Καλό μας βραδυ και προσοχή στη συνήθεια- μερικές φορές βλάπτει! :)
Καλησπέρα σε όλα τα νυχτοπούλια!!!!
Λοιπόν, πριν πάμε για ύπνο, είχα έμπνευση σήμερα να γράψω για εκείνες τις μέρες που απλά "κολλάμε" και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε παρακάτω...
Τις πιο πολλές φορές, η αλήθεια είναι ότι έχουμε πάρει κάποιες αποφάσεις, και λίγο από μόνοι μας, λίγο με τον αυτόματο πιλότο, ξέρουμε πού πάμε και πάμε ντουγρού...
Τι γίνεται όμως όταν απλά δεν έχουμε καμιά έμπνευση, καμιά πρότερη εμπειρία και γενικώς καμία ιδέα ούτε για το τι θέλουμε, ούτε και για το τι "πρέπει" να κάνουμε;
Σήμερα την είχα πάρα πολύ έντονη αυτήν την αίσθηση. Αυτό το "Και τώρα τι;"
Υποθέτω ότι σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις η καλύτερη λύση είναι η υπομονή. Είναι επόμενο ότι όταν δοκιμάζεις κάτι καινούριο, δεν μπορείς να ξέρεις τι σε περιμένει και είναι και άδικο να τα βάζεις με τον εαυτό σου επειδή δεν ξέρει με ποιον τρόπο ακριβώς να χειριστεί την κατάσταση.
Απ'την άλλη μεριά, πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχουμε μια άλφα εγρήγορση για τις στιγμές εκείνες που αναλαμβάνει ο μηχανισμός της συνήθειας και ο οποίος μπορεί να μην είναι αυτό που μας ταιριάζει πραγματικά και αυτό που θέλουμε, αλλά είναι σίγουρα αυτό που ξέρουμε και αυτό με το οποίο νιώθουμε οικειότητα και η οικειότητα μπορεί να αποδειχτεί άθλιος παράγοντας στο θέμα της λήψης αποφάσεων, για το καλό μας.
Ωστόσο, επειδή είναι πραγματική και ανθρώπινη χρειάζεται να την δούμε με βλέμμα συμπάθειας και κατανόησης, αντί να τα βάλουμε με τον εαυτό μας...
Είναι γνωστή η έκφραση "ο άνθρωπος είναι ον της συνήθειας" και ισχύει επακριβώς. Ακόμη και αν είναι κανείς άνθρωπος που διαλέγει πάντα την ποικιλία, αυτό το "πάντα", είναι αυτό που μαρτυρά ότι η ποικιλία ενδεχομένως να του έχει γίνει κι αυτή συνήθεια... Όταν λοιπόν, έχουμε συνηθίσει κάτι στη ζωή μας που δεν μας αρέσει, αλλά είναι το μόνο που ξέρουμε, πρέπει να έχουμε υπομονή στην μεταβατική περίοδο.
Στη φάση που διαλέγουμε κάτι άλλο και το μαθαίνουμε από την αρχή, ο εαυτός μας θα κάνει πολλά πισωγυρίσματα στο οικείο και το γνωστό. Γι'αυτό λένε στους αλκοολικούς ότι το όλο κόλπο είναι να αποφύγουν το πρώτο ποτό- γιατί μετά το πρώτο ποτό, αναλαμβάνει ο αυτόματος πιλότος και όχι η συνειδητή επιλογή, η θέληση και η βαθύτερη ανάγκη.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, τα λόγια μας... Πολλές φορές, αντί να σκεφτούμε αν αυτό που κάνουμε μας εκφράζει ή είναι αυτό που θέλουμε και χρειαζόμαστε, εξακολουθούμε τον αυτόματο πιλότο αδιαμαρτύρητα και γι'αυτό όταν πια αποδειχτεί περίτρανα ότι αυτό το σύστημα δεν δουλεύει, ξεμένουμε από κινήσεις. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και νιώθουμε χαμένοι...
Τότε, το μόνο που μας μένει είναι να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας και να τον αφήσουμε να δημιουργήσει μια νέα και υγιέστερη λύση στο πρόβλημα, απ'αυτή που είχαμε μάθει να χρησιμοποιούμε μέχρι τότε!
Καλό μας βραδυ και προσοχή στη συνήθεια- μερικές φορές βλάπτει! :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου